Słownik pokerowy

Table Stakes — reguła w grze w pokera mówiąca, że gracz nie może w trakcie rozdania sięgnąć do kieszeni po pieniądze. Może włożyć do bieżącej puli tylko pieniądze, które leżą przed nim. Jeśli w trakcie rozdania braknie mu żetonów, zostanie utworzona pula boczna, której nie będzie mógł wygrać. Ta reguła obowiązuje we wszystkich grach pokerowych w kasynie. Definicja czasami obejmuje też regułę mówiącą, że gracz nie może zdjąć w trakcie gry żetonów ze stołu. Mimo że ta reguła nie musi nosić nazwy „table stakes”, jest stosowana w praktycznie wszystkich publicznych grach pokerowych.

Tell — nieświadomie udzielana przez gracza wskazówka lub porada dotycząca siły jego ręki, następnego zagrania itp. Ten termin może pochodzić od angielskiego słowa „telegraph” (telegraf) lub oczywistego zastosowania słowa „tell” (mówić), ponieważ gracz w pewien sposób „mówi” co zamierza zrobić, zanim to zrobi.

Tilt — granie w sposób gwałtowny lub nierozważny. Mówi się, że gracz jest „on tilt” (rzuca się), jeśli nie gra dobrze w stosunku do posiadanych kart, gra zbyt wiele rozdań, próbuje bardzo ostro blefować, podbija, gdy ma słabą rękę itp.

Time — (czas) (1) Zgłoszone przez gracza żądanie wstrzymania gry w celu uzyskania czasu na zastanowienie się, co dalej zrobić. Wystarczy powiedzieć „Time, please!” (Poproszę o czas!). Jeśli gracz nie poprosi o czas, a będzie się zastanawiał przez długi czas, rozdający może uznać, że gracz rzucił karty. (2) Kwota pieniędzy zbierana przez salę gry w karty przy rozdaniu lub co każde pół godziny. Jest to inna metoda zarabiania pieniędzy przez kasyno (zobacz „rake”).

Toke — mała kwota pieniędzy (zazwyczaj 0,50 USD lub 1 USD) dawana rozdającemu przez gracza, który wygrał pulę. Całkiem często wpłaty „toke” stanowią główną część zarobków rozdającego.

Top and Bottom — (najwyższa i najniższa). Dwie pary tworzone przez dwie zakryte karty oraz najwyższą i najniższą kartę na stole.

Top Pair — (najlepsza para). Para zawierająca najwyższą kartę we flopie. Jeśli masz karty A –D, a flop zawiera karty D–10–6 , masz najlepszą parę z flopa. Zobacz „second pair”.

Top Set — (najlepsza trójka). Najwyższa możliwa trójka. Przykład: masz karty 10 –10, a flop zawiera karty 10–8–9 . Masz najlepszą trójkę z flopa.

Top Two — (dwie najwyższe). Dwie pary tworzone przez dwie zakryte karty i dwie najwyższe karty na stole.

Trips — trójka.

Turn — czwarta wspólna karta. Jest wykładana jako odkryta. Nazywana także „fourth street”.

Under the Gun — (na muszce). Pozycja gracza, który gra jako pierwszy w rundzie licytacji. Na przykład, jeśli siedzisz o jedno miejsce w lewo od dużej ciemnej, jesteś na muszce przed flopem.

Underdog — osoba lub ręka, która matematycznie nie ma dużych szans na zwycięstwo. Na przykład, jeśli po flopie masz cztery karty do koloru, nie ma zagrożenia w stosunku 2:1, że piąta karta (river) nie będzie Ci pasować do koloru, czyli masz szansę uzyskać kolor raz na trzy próby. Zobacz także „dog”.

Value — (wartość). W kontekście „bet for value” (obstawić wartość). Oznacza to, że chcesz, aby przeciwnicy weszli do zakładu (przeciwieństwo blefu). Zazwyczaj przyczyną takiego zachowania jest posiadanie najlepszej ręki. Jednak ten zwrot może także oznaczać chęć gry w przypadku nadziei na dobranie dobrych kart.

Variance — (wariancja). Miara zmian największej i najmniejszej ilości pieniędzy gracza. Wariancja nie musi wskazywać poziomu gry danego gracza. Jednak im wyższa wariancja, tym większe zmiany ilości pieniędzy posiadanych przez gracza.

Słownik na podstawie publikacji Winning Low Limit Hold’em autorstwa Lee Jonesa.